Het raadsel Vrouw

Het begon allemaal met de invloed van Massimo Campigli en in deze vroege werken, medio en eind jaren veertig, is dat nog sterk zichtbaar. Echter de gezichten beginnen al duidelijke Hofhuizen-kenmerken te krijgen en in de richting van een bepaalde vrouw te gaan.

Zo er sprake is van één belangrijke vrouw in het leven van Willem Hofhuizen, zou men kunnen zeggen dat het hier Jos Hagemeijer betrof. In wezen was zij het archetype dat hij zich voorstelde. Niet zoals Jung dat bedoelde, maar zoals Aristoteles het beschreef. De bron van het bestaan, maar ook het "allesomvattende", "de met de natuur verbondene". Dit beeld heeft hij nooit verlaten en wij zien het dan ook terug in nagenoeg alle schilderijen die hij maakte tot aan zijn dood. Het beeld van een "La belle indifférence". Vrijwel altijd gehuld in een jurk, of een wijde rok, een parelsnoer en een ingetogen gracieuze houding. Lang donker haar, al of niet in een knot of paardestaart. Kleine voeten, later met dikke dijen en een lange nek. De handen klein en naar binnen gepositioneerd. Hier op dit schilderij, zonder gezicht. En dat maakt het opmerkelijk. Vandaar deze naam, overigens door hemzelf gegeven. Het raadsel vrouw. Zijn scheiding heeft hij nooit kunnen verwerken.

In het "Raadsel vrouw" is ontegezeggelijk een beïnvloeding door Henri Matisse te zien. Toch weet Hofhuizen, gelijk Matisse gebruikmakend van vele kleurvlakken, zijn eigen stijl vast te houden. Met dit werk is feitelijk de ultieme "Hofhuizen vrouw" geboren. Het is inderdaad Jos Hagemeijer, van wie hij zielsveel hield, in de haar bekende pose en nu dan zonder gezicht. En zoals reeds gezegd, later zien wij haar in vele vormen terug, maar steeds uitgaande van het hier getoonde principe. Indien wij dus over belangrijkheid willen spreken, dan kan men zeggen dat de "vrouw" voor Willem Hofhuizen het belangrijkste motief was. Immers de vrouw bleef talrijk aanwezig in zijn schilderijen en heeft nog veel meer kleuren gekregen, echter de oervorm bleef hetzelfde. "De typische Hofhuizen vrouw". Overigens het voetkussen, de stoel en de schemerlamp heeft hij nog veelvuldig toegepast in zijn schilderijen. Attributen die hij slechts vanuit zijn herinnering kon schilderen.